Kung mayroong duktor para sa mga tao ay hindi rin mawawala
ang duktor para sa mga manok-pansabong. Dahil dito ay natutuwa ang mga
magsasabong dahil mayroong silang mapagdadalhan ng kanilang mga sugatang manok.
Hindi sila mga lisensiyadong mga beterenaryo kundi pangkaraniwang mamamayan
lamang, na walang ibang hangad kundi ang mamuhay ng marangal sa pamamagitan ng
pagtratrabaho sa sabungan. Subali’t may kakayahan silang manggamot ng mga
sugatang manok. Isa na rito si Gil Matignas, limampu’t anim na taong gulang at
taga-Baras, Rizal. Masasabing dalubhasa na siya sa ganitong larangang dahil na
rin sa matagal na niya itong ginagawa.
Ang kaalaman niyang ito ay kanya lamang nakuha sa
pamamagitan ng pag-oobserba sa mga naggagamot ng sabungan. Dahil wala namang
paaralan hinggil dito, nakukuha lang ito sa karanasan. Aniya ay madali lang
naman itong matutunan basta’t pag-aralan mo lang mabuti kung anu-ano ba ang mga
kinakailangang gawin. Hindi na rin naman bago sa kanya ang makakita ng
manggagamot ng mga manok dahil ganito rin ang trabaho ng kaniyang ama. Ang paggagamot
ng mga manok ang bumuhay sa kanilang anim na magkakapatid. At tatlo sa kanila
ang nalinya sa ganitong uri ng trabaho. Ang isa nga lang niyang kapatid ay tumigil
na sa pagggagamot ng mga manok buhat nang ito ay sumemplang sa motor. Nabalian
ito ng buto sa balikat at nahihiya nang makita pa ng mga tao sa sabungan. Isa itong
titser at pagkatapos ng klase ay dumidiretso na dati sa sabungan para sumadlayn.
Katulad ng kanilang ama, ang trabaho ring ito ang
ipinantaguyod ni Mang Gil sa kanyang pamilya. Hindi na siya umiba pa ng linya
tutal ay gamay naman niya ang panggagamot ng mga manok. Mayroon siyang dalawang
anak na lalaki, ang isa ay sa Singapore
na nagtratrabaho. Samantalang ang isa niyang anak na nagngangalang Gilson ay
sumunod naman sa kanyang yapak. Naggagagamot din ito ng mga manok sa sabungan,
kasa-kasama ang isa niyang pamangkin na nagngangalan namang si Jun. Hindi naman
niya tinuruan ang mga ito, “Isinasama ko
lang sila dati sa sabungan, natututo naman sila ng sa kanila.”
Tatlong daang piso ang bayad sa bawat manok na ipinapagamot
sa gaya niyang
naggagamot. Ang importante lang naman dito ayon kay Mang Gil ay ang makarami ka
ng gagamuting manok. Aniya, “Kapag marami
kang kostumer at nagpapanalo, maganda ang pasok sa iyo ng income.” Siyempre,
kailangan ay mabilis kang kumilos. Pero dapat ay pulido para matuwa naman ang
mga kostumer. Inaalam lang niya kung ano ang schedule sa isang sabungan na
kaniyang pinupuntahan. Kapag nakita siya roon ng kanyang mga kakilala ay
automatic na sa kanya agad dinadala ang mga sugatang manok nila. Isa sa kanyang
mga suki ay ang pamosong sabungera na si Osang dela Cruz ng Gold Quest Game
Farm. Mapa-panalo o talunang manok ay kaniyang ginagamot. Malas nga lang kung
puro patay ang mga manok ng kanilang mga kakilala dahil wala rin siyang
gagamutin. Pero kahit ‘di pa kakilala ay nagiging suki rin niya. Kung sino kasing
makita nilang manggagamot ay iaabot na lang dito ang manok. Ang maganda pa, kung
minsan ay nabibiyaan pa siya ng manok ng kanyang mga kakilala. “Nakakahingi rin kami, basta tabla o talo
minsan ibinibigay na lang sa amin,” masayang sabi ni Mang Gil.
Ayon kay Mang Gil, ang unang ginagawa sa paggagamot ng manok
ay pinapainom muna niya ito ng anti-biotic. Nililinis din niya ang sugat ng
manok, kailangan ay maalis ang lahat ng dugong lumalabas dito. “Ang importante lang naman dito ay mapalabas
mo ang dugo para h’wag magbalantukan ang manok,” paliwanag pa niya. Matapos
linisin ay tatahiin na ang sugat at saka papahiran ng pampatuyo. Kapag maraming
tama ang manok ay umaabot ng mahigit sa isang oras ang ginagawang panggagamot. Ang
isa pang dapat tandaan kapag naggagamot ng manok, “Ang importante hanapin mo ang tama ng manok, sa leeg,sa tagaliran, sa
kili-kili. Kailangan saraduhin mo agad ‘yan.”
Kung papanuorin mo nga ang ginagawa ni Mang Gil ay para siyang siruhano
na nag-oopera ng pasyente. Madali lang diumanong gumaling ang sugat ng manok,
depende ‘yun sa pinsalang natamo nito. Kapag matindi ay inaabot ito ng hanggang
tatlong linggo. Kapag bahagya lang ay wala pang isang linggo ay magaling na
agad ang sugat ng manok.
Mayroon ding mga alagang manok sa bahay si Mang Gil.
Paminsan-minsan ay nagsasabong din siya sa Baras Cockpit Arena. Pero nilinaw
niya na ‘di na siya roon naggagamot kundi sa ibang lugar na. Ipinaubaya na lang
niya sa mga taga-roon ang paggagamot ng mga manok. Aniya, “Mga cock fight lang ang sinasalihan ko, ‘di puwede sa derby at wala
akong kapital” Nang tanungin kung ano ang paborito niyang manok, “Wala naman akong paborito basta manok
puwede sa akin, basta magaling pumalo. ”
Sa ngayon, sa loob ng isang linggo ay dalawang beses na lang
nakakapanggamot si Mang Gil. Hindi na raw kasi niya kaya ang laging nagpupuyat.
Hindi kagaya noong araw na anim na beses siyang kung manggamot sa loob ng isang
linggo. Kung saan-saang sabungan pa nga siya nakararating noon. Kahit pa sa mga
probinsiya basta’t may malalaking derby ay pinupuntahan niya. Hindi kagaya ngayon
na hanggang sa mga sabungan lang sa Metro Manila ang kaniyang pinaggagamutan. Wala
pa naman siyang balak na tumigil sa trabaho niyang ito. Hangga’t kaya ng
kanyang katawan may patuloy siyang maggagamot ng mga manok. May apila si Mang
Gil, sa mga sabungerong gustong magpagamot ng manok ay maaari siyang tawagin at
gagarantiyahan niya na pulido ang kaniyang pagbibigay serbisyo. Mako-kontak
siya sa numerong 0915-8682888.
No comments:
Post a Comment