Pag-ibig ng Sabungero

"Ang tulang ito ay iniaalay sa lahat ng sabungero."

Ang pag-ibig ng sabungero ay walang takot

Handang makipaglaban tulad ng sasabunging manok

Masugatan man hinding-hindi mababahag ang buntot

Hanggang huling pintig ng puso ikaw ang itinitibok!

Ang pag-ibig ng sabungero ay walang ‘sinlambing

Gabi’t araw, maliban sa manok ikaw lang ang hihimasin,

Pag-ibig ko sa iyo parang dasal na mataimtim

Hiling ko sa langit, habambuhay kang makapiling.

Ibigin mo lang ako, aalagaan ka ng walang humpay

Kasama ng mga manok ko, masaya tayong mamumuhay

H’wag magselos sa kanila dahil ikaw ay espesyal

Magiging reyna ka nila’t sa iyo rin ay mapapamahal.

Sa sinasabi ng iba ay huwag kang padadaya

Maghihirap ka lang daw sa piling ko maya’t maya

Pagka’t ako raw ay sugarol, sa sabungan lagi ang sadya

Ipapakain na lang sa pamilya akin pang itataya?

Sa hayop din daw ako ay brutal o napakalupit!

Kaya’t sa akin pinagbabawalan ka nilang dumikit

‘Pag nagkatuluyan daw tayo ako sa iyo’y mabagsik

Talaga naman, kung makapanghusga ang mga lintek!

Ngunit ‘yan lang ay pawang mga paninira

Sadyang matatabil lang ang kanilang mga dila

Ang sabong ay ‘di lang nila lubos na maunawa

Isa itong isports, ‘di basta sugal gaya ng kanilang akala.

Kung may handa man akong isugal ng todo-todo

Hindi salapi, itataya ko karangalan ko’t prinsipyo

Malalaman nilang sila ang nawawala sa wisyo

Masasabi mong kay sarap palang magmahal ng sabungero!

Pangako, sa piling ko ay ‘di ka maghihirap

Papawiin ko pagdududa mo’t mali nilang hinagap

Mapapatunayan mong ako pala’y ‘di nagpapanggap

Basta’t mahalin mo lang  ako, liligaya kang walang puknat!