Sabong, Kalupitan nga ba sa Hayop?

    May mga nagsasabi na ang isport na sabong ay laro ng mga barbaro dahil natutuwa ang mga parukyano nito sa madugong labanan. Ipinagpapalagay ng iba lalo na yung mga animal rights activist na kalupitan ito sa hayop. Aamining madugo nga ito pero hindi naman masasabing napakabrutal ng larong sabong. Dahil dito ay nabibigyan ang bawat isang manok na ipagtanggol ang kanyang sarili. Kapag nanalo na ng ilang beses ang isang manok ay ‘di na ito ginagawang panlaban kundi ginagamit na lang bilang pampalahi.

    Kahit sino’ng sabungero ang tanungin mo, sasabihin nila sa iyo na likas na sa mga manok-panabong ang pagiging matapang. Wika nga, ipinaganak ang mga ito para maging mandirigma. Basta’t may makita lang na kanyang kauri ay tiyak na sasabungin na ito. Kaya kahit di pagsalukin ang mga manok ay kusang naglalaban. Ang ginawa lang ng mga sabungero ay ginawa itong isang isport. Nagagamit pa ng mga manok ang kanilang tapang sa ruweda.

    Sa totoo lang, inaalagaang mabuti ng mga sabungero ang kanilang mga manok. Lahat ng patuka at suplemento ay ibinibigay para sa ikabubuti ng katawan ng alaga. Ibig sabihin todo alaga at kundisyon ang mga manok dahil ibinibigay sa kanila ang lahat ng kanilang kailangan. Sasabihin naman ng mga kritiko na kaya lang ito ginagawa ay para ilaban nga ang manok?  Oo, naroon na tayo. Pero hindi lamang basta ganun yun dahil ang mga sabungero ay likas na ang pagmamahal sa kanilang manok.

    Ang kanilang mga panlaban ay di lang nila basta itinuturing na basta manok-panabong lang. Bagkus titiningnan nila ito bilang alter ego o ekstensyon ng kanilang sarili. Kapag nakikipaglaban ang manok, pakiramdam nila ay parang sila mismo ang nakikipaglaban. Bakit? Dahil ibinuhos nila sa manok ang kanilang oras at atensyon buhat pa lang noong una hanggang sa ito ay kanilang ilaban. Kumbaga, dala-dala ng manok ang kanilang pangalan. Pride ng mga sabungero kapag nananalo ang kanilang mga manok. At malungkot naman kapag natatalo. Pero siyempre, ang sabong ay laro ng magiginoo kaya sport lang sila.

    Kung kalupitan sa hayop ang sabong e di sana ay ipinagbabawal na rin ang pagkain ng manok o anumang klase ng hayop na puwedeng kainin. Dahil may buhay ang mga ito kagaya ng ikinakatuwiran ng iba. Siyempre, hindi puwede ang ganito dahil hindi lahat ng tao ay vegetitarian. Sa madaling salita, hindi lahat ng tao ay naniniwala na dapat ipagbawal ang sabong sa Pilipinas gaya ng nangyari sa Amerika.

    Sabi nga ng dating president ng Amerika na si Abraham Lincoln, kung ang tao nga naglalaban, ang mga manok pa kaya? Kaya bakit di natin hayaang umiral ang kanilang pagiging naturalesa? Masasabi mo ba sa kabayo na huwag siyang mabilis tumakbo o ‚di-kaya‎ ay pigilan mo ang aso sa pagkahol. Ganundin naman sa manok-panabong, na pipigilin mong makipaglaban?